domingo, 5 de junho de 2011

Desencanto

Eu faço versos como quem chora
De desalento... de desencanto...
Fecha o meu livro, se por agora
Não tens motivo nenhum de pranto.

Meu verso é sangue. Volúpia ardente...
Tristeza esparsa... remorso vão...
Dói-me nas veias. Amargo e quente,
Cai, gota a gota, do coração.

E nestes versos de angústia rouca
Assim dos lábios a vida corre,
Deixando um acre sabor na boca.

- Eu faço versos como quem morre.

Manuel Bandeira (Teresópolis, 1912)


Desencanto

Yo escribo versos como quien llora
De desaliento... de desencanto...
Cierra mi libro, si es que aún ahora
Ningún motivo tienes de llanto.


Mi verso es sangre. Deleite ardiente...
Pena esparcida... pesar sin razón...
Duele en las venas. Amargo y caliente,
Cae, gota a gota, del corazón.

Y en estos versos de agobio ronco
Tal de los labios la vida huyere,
Dejando en la boca sabor acre y bronco.

―Yo escribo versos como quien muere.

2 comentários:

Anónimo disse...

Levo días preocupado ao ver o blog deshabilitado. Pensei se lle pasaría o que me pasou a min, pero agora quedo máis tranquilo ao ver que este blog está aberto e actualizado.
Saúdos, Sun

Sun Iou Miou disse...

Grazas, Kaplan. Os meus blogues (outros) foron voluntariamente á pataqueira, que xa cheiraban de máis a cadáver.

Estoutro, porén, como se alimenta de poesia, vai sobrevivindo.